مقدمه: در ایران, تعداد مرگ ومیر ناشی از تصادفهای جاده ای در یک سال, معادل جمعیت یک یا چند شهر کوچک است. در این حوادث, علاوه بر ازدست رفتن تعداد زیادی از جمعیت و بروز مصدومیتها و معلولیتهای جسمی برای تعداد زیادی از افراد, پیامدهای منفی اقتصادی, اجتماعی و روانی متعدد دیگری نیز ایجاد می شود.

با توجه به سهم بالای بخش حمل ونقل جاده ای در تولید ناخالص داخلی و انتقال کالا و مسافر در بین حوزه های مختلف حمل ونقل, لذا بهبود وضعیت زیرساخت های حمل ونقل این حوزه, یکی از اولویت های مهم در جهت نیل به توسعه متوازن و پایدار حمل ونقل کشور به شمار می رود.